Bu şehrin gri sokaklarında,
Kanalların üzerindeki
Köprülerden geçerken, sıra sıra
Büyüklü küçüklü teknelerin
Adlarında düşlere dalıyorum.
Bu şehrin etrafı sularla çevrili.
Rıhtımda halatlara takılmadan,
Geçmişte buralarda yaşanmış
Acıların, mutlulukların
Hayalleri arasında savruluyorum.
Bu şehirde ne ömürler yaşanmış,
Annemle babamın hatıraları nerede?
Sanki durmadan göğsüme vuran dalgalar,
Acımaz zamanla; yavaş yavaş
Benim de izimi siler.
Bedenimizi ısıtan mavi gökyüzünü,
Ayaklarımızı toz toprakla buluşturan yolları,
Yer sofrasında hepimizi doyuran nimetleri,
Karşılıksız sevgisiyle yüreğimizi ısıtanları
Gözyaşlarıyla terk ettik… Değdi mi?
Gökyüzü gri; içimiz üşüyor, titriyoruz.
Sıra sıra parke taşlarında dalgın yürüyoruz.
Binbir nimet var sofrada ama hâlâ açız.
Hırsımıza yenildik; sevgiden çok uzağız.
Elde ettiklerimize… Değdi mi?
Hoşgörü tükendi, duyarsızlık zirvede.
Hayallere daldık, ayağımız yere basmıyor.
Bizi biz yapan değerler kayboldu; doyumsuzuz.
Yıllar sonra aynaya bakınca hâlimiz…
Feda ettiklerimize… Değdi mi?
Bahar gelmesine geliyor,
Topladığım güneşleri,
Gözlerimde pırıltıya çevirip
Paylaşacağım, sevdiklerim nerede?
Çiçekler açmasına açıyor,
Gönlümde derlediğim buketleri,
Kalbimde neşeye çevirip
Paylaşacağım, sevdiklerim nerede?
Mevsimler geçmesine geçiyor,
Gözlerimin içine bakışları,
Kalbime sığmayan heyecanımı
Çocuksu sevgiye çevirip
Paylaşacağım, sevdiklerim nerede?
Ne oldu gönlüm, durgunsun,
Güller açar, koklamazsın.
Sevdana gülümsemezsin,
Yoksa küskün müsün?
Ne oldu gönlüm, yorgunsun,
Düz yollardan koşmazsın.
Sevdana sarılmazsın,
Yoksa bitkin misin?
Ne oldu gönlüm, perişansın,
Rengârenk çiçeklerden,
Onun beyaz teninden uzak,
Yoksa ben değil misin?
Kır atın üzerinde,
Bilmediğim bir yolda,
Senin peşinde,
Kalbinle ritim tutan,
Kıyasıya bir yarışta,
İçimin derinliğinde,
Zerre kadar umutla,
Geçer giderim kendimden.
Kışta duman gözlerimi perdeler,
Yağmurla amansız fırtına,
Avuç dolusu hayallerimi
Her bir yana savurur.
İçimin derinliğinde,
Zerre kadar umutla,
Geçer giderim kendimden.
Kısacık gündüzün
Upuzun gecesinde,
Günden önce doğmuş,
İçimin derinliğinde,
Kıpır kıpır büyüyen
Zerre kadar umutla,
Geçer giderim kendimden.
Uzun saçlarının tellerinde,
Rüzgârda delice savrulduğunda,
Ellerimi hissediyorsan sev beni.
Ela gözlerinin derinliğinde,
Aynaya baktığında,
Beni görüyorsan sev beni.
Senin için çarpan kalbime,
Elini koyunca,
Adını duyuyorsan sev beni.
Dosta değil, düşmana
Sor sevdamı;
“Yakışıyorsunuz.” derse, sar beni.
Kaybolalım gecenin zifiri karanlığında,
El ele oturalım bir ağacın dibine.
Gözlerine bakar, bütün yıldızları sayarım,
Sen yanımda oldukça.
Kaybolalım çölün savrulan kumlarında,
Başın omzumda, bir çalının kuytusunda.
Dizine yatar, bütün kum tanelerini sayarım,
Sen yanımda oldukça.
Kaybolalım en güzel düşlerin harmanında,
Sarmaş dolaş, bütün gözlerden uzakta.
Teninde kendimden geçer,
Bütün sevenlerin hasretini dindiririm,
Sen yanımda oldukça.
Uzaktan gördükçe
Duygularım karışıyor.
Ona sevdam
Yüreğimi sızlatıyor, anam.
Soğukta yağan karda
Kaybolmak istiyorum.
Ona hasretim
Canımı acıtıyor, anam.
Yokluğunda,
Saçımı okşayıp
Gönlümü alan
Teselline ihtiyacım var, anam.
Sevgi ile merhamet
Ekelim,
Çocuklar ağlamasın.
Gül ile hoşgörü
Dağıtalım,
Sevenler ağlamasın.
Çocuklar dünyaya
Sevenler sevdiklerine
Sımsıkı sarılsın,
Anneler ağlamasın.
Bakışlarına kandım,
Bana ümit verdin.
Sevdim her hâlini.
Yağmur olup sırılsıklam ıslattın,
Yel gibi esip yönümü şaşırttın,
Rüyalarımda uykusuz bıraktın.
Perişan hâlimi gördükçe,
Gülüp geçsen de,
Gülüşlerin sevdanı
Gönlüme kazıdı.
Kalbim hep seninle,
Sanma ki seni unuturum.