Kışın son soğuklarına sarılmış
Ellerim cebimde
Kafam darmadağın yürürken
Çoktandır dünyaya kapalı
Kulağıma sanki bastığım topraktan
Tımtım tım diye sesler geldi
Durakladım isteksizce etrafıma baktım
Tekrar daldım yalnızlığımın sesine
İleride birkaç karakarga zıplayarak
Bir şeyler arıyorlardı
Onlarda birden durakladılar
Acaba o gizemli sesi onlarda mı duymuştu
Yoluma devam etmek istedim
Tımtım tım sesleri yoğunlaşarak
Beni öyle bir sarstı ki neye uğradığımı
Anlayamadan bedenimi sarıverdi
O an mucizeye şahit oldum
Bütün tabiat bir araya gelmiş coşkuyla
Neşe dolu tımtım tım sesleri eşliğinde
Yakında gönüllere düşecek cemrenin
Gelişini kutluyorlardı
Kendimden geçtim
Ah be içten içe sevdiğim vefasız
Senin gönlüne ben ne zaman düşeceğim
Kaç mevsim geçti gelmedin
Ey zalim yetmedi mi çektirdiğin hasret sancısı
İçimi çekerek tabiatın yüreğimi sızlatan
Tımtım tım Sesleri eşliğinde dökülen
Gözyaşlarımla yürüdüm yürüdüm